.یکم
ظریفی که نامش یادم نیست گفته‌ای دارد با این مضمون:
وحشتناک‌ترین چیز در جامعه‌ای انسانی این است که وقتی درباره‌ی چیزی به قضاوتی می‌رسد، به سختی حاضر به تغییر آن است.
دویم.
دویم.
هنوز این حرف از گوشه و کنار به گوش می‌رسد که ایرانی‌ها در کار گروهی ضعیفند و احتمالا مدافعان این نگرش، ژن مربوط را جسته‌اند و در ادامه‌اش از کشتی و فوتبال مثال می‌آورند که بفرما؛ در کشتی قهرمانیم و در فوتبال مانده‌ایم و الخ.
سیم.
ایران در والیبال و بسکتبال در رده‌های نوجوانان و جوانان و برزگسالان به مقام‌های قهرمانی و شایسته دست یافته است و فکر می‌کنم کسی نیست که نداند این‌ها نتیجه‌ی چیست: برنامه‌ریزی و آموزش.
چهارم.
قضاوت جامعه برایند قضاوت‌های فردی است و جامعه عادت دارد به قضاوت رایج تن دهد، از همین روست که نقد و آزادی بیان گرانقدر است، چه جامعه را به شنیدن حرف‌های نو وامی‌دارد، غبار و زنگار اندیشه رایج را می‌شوید، قضاوت را محک می‌زند و فکر جامعه را از پوسیدگی می‌رهاند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر