دوستان عزیز! دلم کباب شد!
خودم هم داشتم اون نوشته‌ی یکی مانده به آخر را می‌نوشتم اشکم در آمده بود!
ولی خب فکر کنم این حرف‌های قشنگ و دلگرم‌کننده شما ارزش یه "دروغ سیزده" رو داشت :)
ببخشید سر کار رفتید، شرمنده!
-
بابا دلتون خوشه ها! دلیل چی کشک کی؟ تازه این باغ ما علف ملف‌ها و درختاش یه چیزی شدن... برای چی درش رو تخته کنیم، مگه الکیه؟ تازه می شه هر از گاهی نشست روی خر و رفت تو فکر... :)
-
اون عکس بالا هم می‌تونه من باشم، می‌تونه نباشم... هرهر خیلی بامزه بود مگه نه؟ خب برید حال کنید بنده هنوز قراره براتون بنویسم!
*
۷ نظر:
سلام
متن جالبی بود! ببینم امکانش هست من براتون mail بفرستم؟
ممنون :)ایمیل من ستون سمت راست وبلاگ هست.
سلام
چطوری پویا؟
حدس زدم، بعد اون داستان مالزی دیگه میشد بو برد که داری بازم بعله ....
بقول دوستی همیشه نویسا باشی
حسین
hahahaaaa!!!
cheghadr be ehsasatet ehteram gozashte boodam!!! :D yadam mimoone vase sale dige ;)
khoob bash o khosh benevis :)
سلام حسین خوبم تو خوبی؟ حالا واقعا بو بردی یا وقتی بوش بلند شد فکر کردی که میشد بو برد؟؟ :)) از این نویسا خوشم اومد ممنون.
-
خوبه امیلوف احترام بذار خوبه آدم محترم باشه!
ببینم تو پارسال هم همینو نگفتی؟ :))
vaaaaaaaaaayyyy...
rast migi Pooya?!?! parsal ham hamino gofte boodam?!? ya'ni parsal ham hamin karo karde boodi?!?!!...
khoda rahm kone!!!
man jeddi jeddi hoosh o hafeze am ro ja gozashtam Iran, oomadam vase khodam!!! to kasi ro nemishnasi az Iran biad tarafe ma, betoone in do ta ro baram biare?!? badjoori dare bad mishe digeee...
المیرا راستشو بخوای یه چیزایی توی ذهنم هست ولی مطمئن نیستم بیشتر رودست زدم حالا که این قدر احساساتی شدی! (;
اینی هم که درباره ی هوش و حافظه می‌گی طبیعیه تو فکر کنم خیلی وقتی نیست که اونجایی برای همه پیش میاد حجم اطلاعات محیطی یه دفعه می ره بالا این مغز طفلکی آدم یه کم وقت کم میاره جدی نگیر بیخیال بابا خوب می شی! :))
ارسال یک نظر