تنها زنی که توی شرکت ما روسری به سر می‌کند یه خانم سنگاپوری مالای است.
-
آن روز برداشته برای چندتا از همکاران از جمله من یک ایمیل زده با این عنوان که:
-The most beautiful news reader in the world
-
دیدم درنگ جایز نیست! :) درست پشت سر من می‌نشینه، صندلی‌م رو چرخوندم و گفتم: Which world؟
-
گفت منظورت چیه؟ خودش چهره‌ای سبزه دارد. جالب اینجاست که چند روز پیش داشت لباس سنتی زنان و مردان مالای را نشانم می‌داد و تعریف می‌کرد ازشان. گفتم آخه این قیافه‌ی موبور و چشم آبی که با معیارهای زیبایی‌شناختی خیلی‌ها جور نیست، یه چینی یا یه آفریقایی یا خود تو چی فکر می‌کنه وقتی این رو می‌بینه؟
-
گفت یه گوینده توی تلویزیون سنگاپور هست که به نظر من خیلی خوش‌قیافه تر از این هست.
گفتم پس چرا این ایمیل رو برای من فرستادی؟
گفت هیچی دوستم برای من فرستاد منم برای تو فرستادم!
گفتم جدی؟ :)) و حتما می‌دونی که مثلا وقتی توی مالزی یا سنگاپور کشورهای دیگه‌ی آسیایی روی بیلبوردهاشون این گونه از زیبایی تبلیغ می‌شه، بعد از مدتی هم معیارهای زیبایی شناسی مردم‌شون عوض می‌شه و کم‌کم به این نتیجه می‌رسن که خودشون بد‌ترکیب هستن و دیگران بهتر، و این احساس حقارت می‌تونه عمومیت بیشتری پیدا کنه و فقط محدود به ظاهر نشه و این ایمیل پراکنی سرکار هم به این روند کمک می‌کنه.
-
گفت آره باید بالاش می‌نوشتم که این خانومه خوشگله بهش نگاه کنید ولی نه برای همه‌ی دنیا.
گفتم دقیقا! :)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر