مهندسی سریلانکایی در محل کارم هست که به نظرم شباهت زیادی به زندهیاد خسرو شکیبایی دارد. روزی به او گفتم که به یکی از هنرپیشگان خوب ایرانی میمانی، خوشحالیاش را از این که مانند یک هنرپیشه است ابراز کرد و خواست که عکسی از او برایش بفرستم. دید و با لبخندی گفت میگویند در دنیا هفت نفر شبیه همند، الان میماند پنجتای دیگر...
-
از آن روزی که خسرو شکیبایی رفت - که دلم سوخت از رفتنش - او را که میبینم با احساس عجیبی نگاهش میکنم...
۳ نظر:
سلام پویا جان آقا هنرپیشگی خودت به کجا رسید؟
سلام پویا
یا انتظار من زیاده یا این که تو تنبل شدی؟
به هر حال:
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست:)
هنوز هیچی!
ولی نتیجهش دوست هنرپیشهداشتن شد فعلا! :)
-
انتظار تو زیاد نیست! منم تنبل نشدم!
چشم! :)
ارسال یک نظر