زرناز

از روی اون آگهی آموزش فارسی، یه دختر ایرانی که فقط ایران به دنیا اومده و کالیفرنیا بزرگ شده به من زنگ زد. البته جالب اینه که میگه من ایرانیم و فارسی هم خوب حرف می زد ولی بعضی جاهاش خنده دار بود، مثلن می گفت: "ببخشید فارسی من یواشه" یا می گفت: "بابام پوستش تاریکه. توی نیویورک معماری خونده و اونجا کار می کرده... آدم خیلی باحالیه، با شهره رفتیم به دیدنش. خیلی برامون تعریف کرد. از آمریکا خیلی خوشش نمی اومد به قول خودش "خیلی مثل ایرانی ها پارتی نمی کنن".

پیش از اینکه بیاد ملبورن 6 ماه آفریقا بوده می گفت همه جاش خوبه به جز آفریقای جنوبی که عصر و شب توی خیابون خطرناکه و ممکنه به خاطر کیف پولت کشته بشی! چیزی که ما وارونه شو فکر می کردیم، شاید شما هم. خیلی دنیا دیده س. توی دانشگاه ملبورن فوق لیسانس یه چیزی می خونه که بعد می خواد توی سازمان ملل کار کنه، می گفت که توی تهران یه دفتر بزرگ داره که گفتیم آره.

سال دیگه می خواد برای اولین بار به قول خودش "برگرده ایران". رفیق فابریکش یه دختر نیوزلندی هست که عاشق گوگوشه و موسیقی می خونه توی دانشگاه ملبورن، کمونچه هم داره. یه دوست شیرازی داره توی نیوزلند. می خواد برای دکتراش روی موسیقی راک ایرانی کار کنه... دانسته هاش درباره ی ایران خیلی زیاده و چند ماه دیگه میاد ایران. دیروز با هم رفتیم "رویال بوتانیک گاردن" جاتون خالی تو مایه های بهشت بود، یاد باغ ارم شیراز افتاده بودم. می خواد از ما فارسی یاد بگیره. باحاله نه؟