نصف خونه، نصف جَهون

با کمک جناب پُست دکتر پیام، یه روز روی تابلوهای آگهی­های دانشگاه ملبورن گشتیم و یه جایی پیدا کردیم که همه­ی وسایلشون رو می خواستن بفروشن. یه آپارتمان شیک و گرون توی مرکز شهر که سه تا دانشجوی چینی­تبار مالزیایی زندگی می­کردن. اونی که باهاش حرف زدیم آدم جالبی بود و پیام هم با روشی کاملا مهندسی- اصفهانی باهاش چونه زد و با یه قیمت عالی همه رو خریدیم. یَک تلویزیونی گرفتیم اندازه نصف خونه­مون! انگار کنار زمین نشستی فوتبال می­بینی :)

اگر امروز بعد از ظهر یه خانوم و آقای چینی که انگار انگلیسی هم اون قدرا بلد نیستن با وانتشون بیان و بقیه وسایل رو به جز تلویزون که دیشب به صورت اورژانس با فراز به خونه منتقل شد، ببریم، آخرین اپیزود حمالی کلید می­خوره.