1- خواندن آهنگ های روحوضی با صدای بلند هنگامی در هوایی دلپذیر قدم می زنید، حتا اگر در کوچه باغهای ایران نباشید باز هم حال می دهد. به همه ی ایرانیان در غربت توصیه می شود.
2- یکی از نشانه های روشنفکر بودن در اینجا ریش هست.
3- اینجا همه موبایل نوکیا 3310 دارند مگر آن که خلافش ثابت شود.
4- یک خبر خوب؛ مرکز هنری ملبورن - هنری ترین مرکز هنری ترین شهر استرالیا - به پای موزه هنرهای معاصر تهران نمی رسد، البته اینجا چیزهایی که به پای همان چیزش در ایران نمی رسد کم نیست : حالا به موقعش توضیح می دهم، یادم رفت بگویید.
5- اینجا بعضی ها یکی، بعضی ها دوتا، بعضی ها سه تا، بعضی چهارتا سگ همراهشون هست. بیشتر هنوز ندیدم. دیدم میگم.
۳ نظر:
سلام پویای عزیز
آقا خوبی؟
بیشتر بنویس. موفق باشی
البته.
تازه یه خوبی هم داره. اینکه اگه یه جای شعر رو بلد نبودی هر چی دلت بخواد میتونی بخونی، بدون اینکه نگران باشی جلوی کسی ضایع بشی.
سلام . از وبلاگ علی معظمی این جا رو پیدا کردم. این پست را که خواندم فهمیدم که جای من ایران نیست . باید اون جا باشم چون ریش دارم :((
ارسال یک نظر