دوست

اول یه آهنگ سوزناک مثل این بذارید. بعد آرنج­تون رو بذارید روی میز و در حالی که دست­تون رو پیشونی­تون گذاشتید و قیافه­ی من (از اون حق به جانب­هاش نه از اون دوست­داشتنی­هاش) رو توی ذهن مجسم کردید، متن زیر رو بخونید.


پس بگو از کجا آب می­خوره!
داشتم چت می­کردم گفت:
- از حال و روز تو که از رو وبلاگت خبر دارم!

عجب! همین؟
فقط تو رفیقت رو داری؟ پس ما چی این وسط؟ بابا ما هم دل داریم!

بابا مگه سی سال کمه؟ سی سال! آدم از یه جایی و یه مشت آدم خاطره داشته باشه! ریشه داشته باشه. کجایید پس؟*

اونم منی که از هر شاهکار و کوفت و زهرماری و از هر سوارخ و سمبه­ای که رفتم، هزار و یک خاطره ساختم برای خودم که هرروز و هرروز و هرروز توی کله­م موج بزنه که بعضی وقتا امون آدم رو ببُره!

طرف رفته اون ور دنیا دنبال عشق و حالشه؟ نه بابا! این جورام نیس! زندگی کجا همش عشق و حاله؟
بعضی وقتا آدم دلش ضعف می­ره برای دو کلمه جفنگ فارسی! تازه این که کوچیکشه!

بابا یه خبری، چیزی!
آقاجون ما وبلاگ رو که فقط برای خودنمایی نزدیم! چیزای دیگه­ای هم هست! خواستیم بگیم ما هنوز هستیم وسط شما!

خب پدرجان من همون جور که خودت می­گی تو هنوز برای من همین جایی (آره خود تو! فهمیدی با تو ام مرتیکه!) خب منم دلم می­خواد ببینم چار تا رفیق قدیمی رو دور و ور خودم، نه بابا جون نه وبلاگ خواستیم نه ای­میل فدایت شوم! یه ردی از خودت بذار بدونیم دور و ورمون چه خبره!

بدونیم هستید هنوز.

دلم برای همه­تون تنگ شده...

*این متن بسته به میزان پیدایش (از خیلی زیاد تا کم) با استثناهایی حال شامل همه ی دوستان می شود