خانه ی دوست کجاست؟

هر وقت خسته بودیم از هرروزگی و دلمان شادی می­خواست، یکی از بهترین جاهای دنیا خانه­ی نعیم و پریسا بود.

با او کودک می­شدیم و از ته دل به هر آنچه هست می­خندیدیم. همین کودکی زنده­ی اوست که خط­هایش را این طور زنده و گویا می­کند. کیف کردم صدایش را شنیدم. صدایش برق خنده داشت. از همان خنده­های ته دل.

پ. ن. شهره می­گه اون پاس می­ده تو آبشار می­زنی دیگه :) گفتم پس چی؟ حالشو می­بریم!