افغانستان

شرم‌آور است.* تازه‌ این گوشه‌ای از چیزی است که دیگر مردم نمی‌توانند همه‌ی گناه را متوجه حکومت بدانند که خود نیز پیراسته از آن نیستیم. اینجا وقتی با افغان‌ها صحبت می‌کنم هیچ نمی‌توانم فکر کنم که دیگرانند، که بیگانه‌اند. اینجا که هم‌زبانی معنای واقعی خودش را دارد. البته رفتار سخت با افغان‌ها در ایران ریشه در درماندگی‌ها و سختی‌های خودمان دارد چه آن گاه که در خود و پریشانی‌هایت مانده‌ای، دیگری کیست؟ هر که می‌خواهد باشد. اینجا که گاهی دلت می‌خواهد که ببینی جایی فارسی نوشته باشند و نیست، آن وقت می‌فهمی که آنجا که نوشته‌اند، خودمانند، و شوربختی‌شان از آن ما نیز هست.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* برای کسانی که به خاطر فیلترینگ نمی‌بینند می‌نویسم که خبری است درباره‌ی مرگ کارگر افغان 'در اثر ضرب و شتم توسط پلیس ایران'