سلام پرهام

...سلام پرهام خوبی؟ خیلی دلم برات تنگ شده

امروز ده آذر و یک دسامبرَ اولین شنبه‌ای هست که توی این شرکت می‌آیم سر کار و روز تولد پرهام هم هست.

تولدت مبارک برادر کوچک دوست‌داشتنی‌ام. تازه یادم افتاده که ماه پیش تولد پیام - پ وسط - را اینجا تبریک نگفتم، دلیلش هم این بود که حواسم را جمع کرده بودم که هدیه‌اش چطور به دستش برسانم که توی راه گم و گور نشود، کلاهی که برای پدرم و نخ‌دندان‌های دسته‌دار را که برای مادرم، فرستاده بودم هنوز نرسیده بود و تازه رسیده. البته پیام به تو که تلفن زدم :)

-

پارسال بود که امروزی با پرهام کنار زاینده‌رود راه می‌رفتیم و با یک گوشی، نیمی در گوش من و نیمی در گوش او موسیقی گوش می‌کردیم و حرف می‌زدیم. خوش گذشت.

-

وقتی آمدم توی دفتر تنها بودم، جالب بود، آدم احساس می‌کند که می‌شود کارهایی را کرد که هیچ‌وقت دیگر نمی‌شود کرد. مثلا برود روی میز رپیس شرکت بخوابد یا وسط دفتر پشتک بزند یا این که صدای گوگوش را آنقدر بلند کند که دل خودش و در دیوار و همه‌ی میز و صندلی‌های شرکت خنک بشود. چه کنم از گوشی خوشم نمی‌آید به‌ویژه با این گوش‌های نوازنده‌ام که هنوز سکوت را گیر می‌آورند سوت می‌زنند... صدای گوگوش را برای اولویت اول انتخاب کردم و بعدش هم خانمی که تشویق‌گر دوندگی است با دوچرخه‌اش آمد تو و موارد بعد ماند برای بعد. آن طرف‌تر نشسته و صدای تلق‌پلق صفحه‌کلیدش می‌آید.

-

آرزومند بهروزی و شادکامی شما

به امید دیدار

پویا