عجب بساطیه بابا!
همین الان فهمیدم که تا یکی دو ماه دیگه استاد راهنمام توی دانشگاه هنر می­ره انگلیس. حالا من کی باید کارم تموم بشه و کی برم ایران و کی دفاع کنم و چقدر نمره کم می­شه و چقدر کلاهمون پس معرکه­س و ... جالب اینجاست که با کسی که پایان­نامه­م رو گرفتم که بد تر از خودم یک سر هست و دو-سه هزار سودا... البته کارش خیلی درسته و من رو هم بفهمی نفهمی قبول داره... اصلا با خود جناب استاد مشورت کردم که پاشم برم آخر دنیا و کلی تشویقم کرد... تازه داشتیم گل­های زیراین پایان­نامه­ی به سان خر اندر گل مانده رو می­کوبیدیم و می­فهمیدیم چه غلطی داریم می­کنیم... چه شود!