خرحمالی سگ لرزگونه در آستانه ی جام جهانی

دم مثیو گرم. خودش حواسش بود و زنگ زد و امروز اومد با ماشینش همه­ی خرت و پرت­هامون رو بردیم خونه­ی جدید. کلی هم حمالی کرد همراه من. اصلا فکر نمی­کردم این­ قدر زیاد باشن. البته دم طراحان پژو هم گرم. صندلی عقب جمع شد و کلی فضا. شاهکاری این خونه­ی جدید هم اینه که دم جام جهانی تلویزیون نداره. البته هیچی نداره ولی مهم نیست. آهان یخچال هم نداره، فکر کنم مهم باشه. هرچی چیز یخ­زده داشتیم دادم مثیو بذاره توی یخچالشون تا بخریم. بعدشم رفتم حموم وسط کار آب سرد شد و عین فحش ریخت رو سر و کله­م. خونه هم سرد تر از اون آب. تا حالا بخار دهنم و توی اتاق ندیده بودم.از خونه اومدم بیرون و تو آفتاب یخم واز شد یه کم. از صبح هم مثیو هر چی فاک وماک تونست نثار هوا کرد. می­گفت نمی­دونی چقدر خوشحالم می­رم 6 هفته برزیل از دست این سرمای لعنتی خلاص می­شم. دارن می­رن پیش خونواده­ی ژولیانا.

همه­ی بازی­ها رو توی Federation Square روی نمایشگر بزرگ میدون پخش می­کنن. بهرام می­گه پاشو بریم ببینیم. ( Mort رفتیم پیش بهرام و ندا یَک آبگوشتی دادن خوردیم که نگو! یاشاسین آذربایجان و آبگوشتشان! – راستی به اینم می­گن یه کار عاقلانه. بعد از کاریکاتور نژادپرستانه مانا و شلوغی­ها. پرانتز باز کردم فقط آبگوشت رو بگم. ولی کلا توی اون قضیه­ی کاریکاتور همه­ چیز می­تونست بهتر باشه... ولش کن این­جا جای تحلیل نیست... ولی من هنوز سر اون حرفم هم هستم. اگر می­شد شعار تیم ایران همون ستارگان پارسی باشه به نفع همه بود. دلیل دارم. حال داشتم می­گم ). خلاصه بهرام می­گه بریم. ساعت 2 نصفه شب. فوتبال با سگ­لرز. آی سرد شده لعنتی. ولی راس می­گه اگه مکزیکی­ها هم بیان باحال می­شه. ولی باید یه آمار بگیریم ببینیم تعداد دیوانگان اون شب چقدر هست. نریم خودمون دوتا فوتبال هم به دهنمون زهر بشه. لعنت به این زمستون و ساعت پخش بازی­ها. اَه!

17 ژوئن کانون ایرانیان می­خواد سالن کرایه کنه برای بازی چون فرداش یه­شنبه هست و ملت میان بزنن به قول اصفهانی­ها بزنن تو سر و مغزشون. خیلی دلم می­خواد برم ولی جشن تولد مثیو هست. نمی­دونستم 17­ای هست. می­گم کارش درسته­ها. گفته هر جا باشی میام می­کشمت بیرون، باید بیای. حالا نمی­شد این دو تا همزمان نباشن!