۲۸ مرداد ۱۳۸۵

شیراز

رسیده ام شیراز. در خانواده. در خانه ی کودکی. در اتاق کودکی. خاطرات کودکی خیلی بزرگند در ذهن. گاهی فکر می کنم کاش این قدر بزرگ نبودند. فکر می کنم شاید منصفانه نیست نسبت به اندازه ای که در زندگی دارند و آن قدر که انسان را می سازند...

۲ نظر:

M گفت...

...و چه بسیار خاطرات بزرگتری که آدم رو ساخته اند و آدم به یاد نمیاردشون...

Lmira گفت...

khosh begzare agha, ghablesh ke nashod bebinimet, ishalla bargashti, HATMAN!