ایران

دارم میام ایران.


احتمالا همین شنبه شب می­رم کوالالامپور و جمعه­ی بعدش از اون­جا میام ایران. شهره نمی­تونه به خاطر کارش بیاد و دلیل رفتن من هم ترکیبی هست از دفاع پایان­نامه و ویزا که این یکی عجب قصه­ای شده برای خودش این روزا.

دیروز صبح همایون زنگ زد گفت تا نرفتی برو چند تا دانشگاه فرم­های بورس برای دکترا رو بگیر. مغز این بشر اندازه­ی یه سوپرکامپیوتر کار می­کنه. خودش هزارتا کار داره و کافیه درباره­ی یه موضوع باهاش حرف بزنی تا مدت­ها نتیجه­ی پردازش موضوع رو ببینی. وبلاگش رو بخونید و تنوع زیاد چیزهایی رو توی سرش می­گذره رو ببینید.

بلند شدم رفتم پیش پیام توی دانشگاه ملبورن و یه مشت فرم جمع کردم. این پیام­خان همچین با دل و جون برای آدم وقت می­ذاره که آدم می­مونه. بعد راه افتادم رفتم دانشگاه مونش و توی دانشکده­ی طراحی داشتم دنبال جایی که کارهای ثبت نام برای بورس رو می­کنن می­گشتم و چند جایی هم سر زدم و در حال پرس­وجو بودم که دیدم رئیس دپارتمان طراحی صنعتی داره رد می­شه. قیافه­ش رو روی وب­سایت دیده بودم ولی اسمش یادم نبود. با خودم گفتم پشت سرش راه بیفتم ببینم چی می­شه... هر چی باشه می­خوام پا جای پای این آدما بذارم و درست روی رد پاش روی موکت راهرو را افتادم.

رفت توی یه اتاق و چند ثانیه بعد اومد بیرون. رفتم جلو و گفتم که من قبلا چندتا فرم این­جا پر کردم و می­خوام پی­گیری کنم. گفت اصلا بگو ببینم چی می­خوای و چه­کاره هستی. دریاره­ی پایان­نامه­م بهش گفتم و گفت:

!?Can you do a Presentation for us

بَه! جا خوردم! نمی­دونستم خوشحال بشم یا ناراحت. توی دلم گفتم حالا!؟... بابا باید برم!
درباره­ی رفتنم گفتم و گفت ببین چیکار می­کنی.

بعد از چند دقیقه رفتم دوباره­ی پیداش کردم و اومد یه جایی نشست و گفتم می­تونید زود بهم یه وقت بدید؟ گفت باید ببینم می­تونم وقتی رو زود جور کنم یا نه و ایمیل من رو گرفت.

حالا هم هنوز ایمیل نزده و من دارم چیزایی رو که باید ارائه کنم، جور می­کنم. شاید شد. بلیطم رو فرستاده بودم ایران که زمانش رو عوض کنن و بعد که قرار شد بیام گفتم برام بفرستن که با یکی از دوستان تو راهه. اگه آرتور دی­بونو بهم خبر بده باید برم تاریخ رزرو شنبه رو عوض کنم.

آی­ی­ی!!! سرم شلوغه! کار دارم! کله­م داغ کرده!