۰۶ اردیبهشت ۱۳۸۵

فمینیسم ایرانی

به نظر من هر پدیده­ای – عینی یا ذهنی – دارای دوران جنینی است، سپس زاده می­شود و نوزاد است، بعد کودکی، پس از آن دوره­ نوجوانی و بلوغ، بعد رشدیافتگی و بالندگی و بزرگسالی و پیری و مرگ. البته اگر در هر یک از مراحل دچار رشد ناقص یا مرگ زودرس نشود.

یعنی این پدیده، می­تواند در هر یک از این مراحل سیر طبیعی خود را - با هر کیفیتی - طی کند و بهره­ی آن پدیدار شود یا آن­که مبتلا به چیزی باشد که آن را از روند طبیعی به هر میزان دور کند و نتیجه، آن باشد که پدیده، به بالندگی و ثمردهی نرسد.

نمی­دانم که «پدیده­ی فمینیسم» در ایران، در چه مرحله­ای است و چه حالی دارد؟

هیچ نظری موجود نیست: