به نظر من مثل روز روشن است که نوشته ی نیویورک تایمز یک آگهی یا به قول روزنامه چی ها "رپرتاژ آگهی" هست برای جذب سرمایه های ایرانیان به ویژه مقیم آمریکا به دوبی. معمولا همه ژورنال های معتبر از این تکنیک استفاده می کنند که یک آگهی را به صورت یک گزارش یا یک مقاله ارائه می کنند تا به صورت غیر مستقیم روی ذهن خواننده اثر بگذارند و طبیعی هست که به خاطر برای این کار مثل آگهی پول می گیرند. کوتاه می گویم:
1- دوبی مکان آزادی نیست، آزادی های مدنی تعریف نشده است و قانون کشورهای عربی حاکم است تنها چیزی که وجود دارد آزادی ظاهری آن هم فقط در دوبی هست نه هیچ جای دیگر امارات. در ضمن فرهنگش ما هم سنخیت ندارد به دلایل مختلف. یکی این که بیشتر عرب ها سه، چهار تا زن دارند، توی دهات ایران هم این طور نیست.
2- اقتصاد کجا "عاری از فساد" است که دوبی دومی باشد.
3- هر کس بخواهد در دوبی تجارت یا کار کند باید یک اماراتی "کفیل" او باشد و سود اصلی را او خواهد برد، کجاست این "فرصت، ثروت و آزادی"؟
4- این را دیگر خودتان قضاوت کنید:
" شما اينجا هر آنچه را که در اروپا و امريکا هست، داريد"، توی یک وجب بیابون!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر